De
drie meren met zicht op de Drei Zinnen
Naast het overbekende Lago di Misurina liggen ook nog het bescheidenere,
maar o zo lieftallige Lago de Anforno, en het grote, nabij Auronzo
liggende, Lago di San Caterina, in de buurt van de Drei Zinnen.
Lago
di San Caterina
Het
Lago di San Caterina is een vrij groot meer; het grootste van de
drie, maar veel minder bekend dan het Lago di Misurina.
Hoewel er ook waterfietsen worden verhuurd, is het er toch nog vrij
rustig.
Het ligt in tegenstelling tot de andere meren vrij laag op zo'n
850 meter.
Het
zicht op het Marmarole-massief was prachtig.
Het toilet was weliswaar erg proper, maar toch niet zo heel comfortabel.
A la façon Française zeg maar, al was dit dan wel
in het hartje van de Italiaanse Dolomieten.
Deze mensen zaten lekker rustig op een bankje met zicht op Auronzo,
met op de achtergrond de Monte Aiarnola, 2456 meter hoog.
Auronzo telt zo'n 4000 inwoners en bestaat uit twee centra Villapicola
en Villagrande.
Deze mensen keken naar het Villagrande-stadsdeel.
De zonen staken op hun gemak een stevig brugje over en keken met
toch wel wat bewondering naar het fraaie,
witte Santa Caterina-kerkje in het Villapiccola-gedeelte.
Eén koppeltje koos toch voor de waterfiets, romantisch was
het wel, ongetwijfeld.
Op
de achtergrond zien we de Drei Zinnen.
Lago
di Misurina
Het Lago di Misurina ligt op 1756 meter hoogte.
Rondom het meer is een hotelkolonie gebouwd.
Het zicht op het Ponta-Sorapis-massief, waarvan de hoogste top 3205
meter is, is indrukwekkend.
Rond het Misurina-meer was er, zoals altijd veel volk. Mooi was
het er natuurlijk wel.
Bijna onherkenbaar, voor wie het nog niet wist, waren dit de Drei
Zinnen.
De typisch Italiaanse souvenierswinkeltjes vond ik, persoonlijk,
wel gezellig en plezant.
Charmant vond ik ook wel het kleine gele gebouwtje op de heuvel,
rustig gelegen, weg van de drukte aan en op het meer.
De hotels rondom het meer zijn over het algemeen wel erg goed onderhouden,
hetgeen in Italië niet altijd zo evident is.
Lago
de Anforno
Het Lago de Anforno kwamen we op weg naar de tolweg naar de Drei
Zinnen tegen.
Dit bevind zich op zo'n 6 kilometer voor het loket om te betalen.
Dit zijn wel degelijk de Drei Zinnen, of Tre Cime di Lavaredo. We
zijn hier immers in het uitsluitend Italiaanstalige Dolomietengebied.
Langs deze kant ziet men eigenlijk maar twee toppen, de oostelijke
top is van hieruit niet zichtbaar.
Het meertje ligt op ongeveer 1850 meter.
Rondom het meertje wandelen wordt vooral mogelijk gemaakt door de
houten staketsels,
die vermijden dat men in de moerassige grond zou zakken.
Het blauw-gele scharminkel op het water, stoorde wel degelijk in
de prachtige natuur.
Deze boot zet men in om het meer te reinigen.
Maar toch kon men zich nu en dan eens in een ongerepte natuur wanen.
Een cafeetje om een lekkere pint, een wijntje of een cola te nuttigen
was natuurlijk ook welkom.
Dit minischiereilandje vond ik wel mooi, nogal miniatuur-achtig
dit meertje eigenlijk,
wat van het Dolomietendecor allerminst kon gezegd worden.
Het Ponta-Sorapis-massief was ook van hieruit volop te bewonderen.
Wil je meer info over deze streek of andere,
stel dan je vraag op het
ALPENFORUM
------------------------------------------------------------------------
|
