Innichen of San Candido in het Italiaans, ligt in het Pustertal tussen het bekende Toblach (Dobbiaco)
en het piepkleine Vierschach (Versciaco) op slechts 8 kilometer van de Oostenrijkse grens.

Het ligt op 1173 meter en telt 3112 inwoners.
Het dorp is ontstaan in het jaar 769.
Nu is het een zomer en winterverblijfplaats met 2600 gastenbedden.

Ik vond Innichen heel gezellig met nog veel Oostenrijkse invloeden,
maar toch ook al een echte Italiaanse sfeer.Ietwat rommelig ook wel.

Deze waterpartij was wel leuk en origineel, vond ik tenminste.

   
Deze winkel wekte wel duidelijk de interesse van moeder en zonen.

De Dom van Innichen, de grootste kapittelkerk uit de dertiende eeuw,
is de best bewaard gebleven romaanse kerk van Zuid-Tirol.

De gehele kerk heeft begin jaren negentig een volledige opknapbeurt gekregen.
De beelden aan de buitenkant zijn dan ook nog heel erg gaaf.

Ook het interieur is prachtig gerenoveerd.De meeste kunstwerken binnenin werden tussen 1250 en 1280 vervaardigd.
Toch onvoorstelbaar dat dit alles meer dan 700 jaar oud is.

   
Wij besloten om in het Café Zentral het middagmaal te nuttigen.

Daar aten we een heel lekkere pizza, we waren tenslotte in Italië. Wel wat raar om in dit restaurantje met de Duitse naam,
toch typisch Italiaans te gaan eten,maar dat is nu net de charme van Zuid-Tirol.

Er staat in Innichen een makette van de Drei Zinnen.

In het Dolomythospark worden de mooiste kristallen en de mooiste fossielen uit de wereld van de dinausauriërs tentoon gesteld.
Alsook deze dinausauriër, die is nog heel wat ouder dan Ötzi, althans de echte waarvoor deze figureert.

Er zijn in Innichen vele kerken voor het toch ietwat bescheiden bergdorp.

Het was wel een prachtig zicht toen het opklaarde na een ochtendje regen, en ietsjes hoger sneeuw.
Je zou toch niet gezegd hebben dat het de tweede week van juli was.
Maar voor zowat elke Alpenliefhebber is dit natuurlijk heel herkenbaar.

Zoals reeds gezegd, aan kerken geen gebrek in Innichen, hetgeen het stadje alleen maar fraaier maakt natuurlijk.

Echt schitterend toch, die vers besneeuwde Dolomietentoppen.

De zetelliftjes waren hier duidelijk nog in middagpauze, hetgeen in Italië soms wel lang kan duren.
De siësta is, net als in Spanje, heilig.
Voor de rest houdt de vergelijking wel op met het andere Zuid-Europese land.
Italië heeft echt wel een heel eigen identiteit, en Zuid-Tirol is natuurlijk nog helemaal anders dan de rest van het langgerekte land,
de laars, omgeven door de Middellandse en Adriatische Zee.

Heel goed opgevat, vond ik toch, was deze spiksplinternieuwe gedenkplaats
voor de slachtoffers van de beide Wereldoorlogen.
Tijdens Wereldoorlog 1 sneuvelden de jongens nog voor Oostenrijk, in 1919 werd Innichen,
net als geheel Zuid-Tirol, Italië.
In de Eerste Wereldoorlog is er in de Dolomieten trouwens hevig gevochten, vooral op de grens van Zuid-Tirol,
dan nog Oostenrijk, en Belluno, Auronzo, Trentino enz., zeg maar het ''echte Italië''.
Er zijn dan ook heel veel soldaten van honger en kou gestorven in plaats van door kogels.

Deze trieste gedenkplaats ligt ietsjes hoger dan Innichen op weg naar de speeltuin.
Wel goed dat onze tienerzonen dit ook nog eens zagen, en even stil stonden bij de waanzin van oorlog.

   
Eigenlijk geen slecht idee om de kinderspeelplaats dichtbij de oorlogsslachtoffers-herinneringsplaats te maken, of eigenlijk andersom.
Het zijn toch de allerkleinsten die onze toekomst zijn.Ik vind, hoe triestig en jammer deze oorlogen ook geweest zijn,
dat de slachtoffers nooit vergeten mogen worden.
Jammer dat er buiten West-Europa vandaag nog altijd vele oorlogen aan de gang zijn.

Links achter twee van de drie kerken van Innichen op deze foto zien we overigens ook kazernes, aan de overkant van de hoofdweg (E66).
Ik denk dat er in Italië ook nog dienstplicht bestaat.
In Innichen lopen er dan ook altijd wel enkele soldaten.
Die hebben meestal een hoedje met daarop een kwastje met pluimpjes op hun hoofd, een nogal grappig zicht eigenlijk.

 

Innichen ligt zo'n 1185 km van Knokke (B), 1175 km van Middelburg (NL), 1245 km van De Panne (B),
1255 km van Amsterdam (NL), 1095 km van Antwerpen (B), 1180 km van Leeuwarden (NL), 1150 km van Gent (B),
1220 km van Utrecht (NL), 1110 km van Brussel (B), 1150 km van Breda (NL),
1005 km van Genk (B) en 990 km van Maastricht (NL).