Klausen

Klausen ligt op 525 meter en telt ongeveer 4700 zielen. Het hele gemeentegebied is 5237
hectaren groot. Het huidge gemeentegebied is in 1929 ontstaan uit de samenvoeging van
de gemeenten Klausen zelf, Latzfons, Gufidaun en Verdings/Pardell.
Het stadje ligt centraal in het Eisacktal, 28 kilometer ten noorden van Bozen,
12 kilometer ten zuiden van Brixen en 60 kilometer ten zuiden van de Brennerpasshoogte (grens met oostenrijk).
Het is een van de mooiste middeleeuwse stadjes van Zuid-Tirol.

Klausen ligt langsheen en gedeeltelijk onder de Brennerautostrade.

Het licht samengedrongen aan de voet van de burcht Branzoll en het klooster Säben,
dat op een steile rotsachtige hoogte ligt, de burcht torent 220 meter boven het stadje uit,
het klooster Säben ligt dus op 745 meter.

De Brennerautostrade loopt gedeeltelijk over het stadje heen, hetgeen Klausen wel wat ontsiert.
Lawaaihinder levert het echter niet op.

Albrecht Dürer ontdekte reeds in de jaren 1494 en 1495 de schilderachtige bekoring van Klausen.

Vanaf de Tinnenbachbrücke, vlakbij het centrum heeft men een prachtig zicht
op de burcht Branzoll en het klooster Säben.
Op de Eisackpromenade staat een bronzen gedenkteken voor pater kapucijn Joachim Haspingen,
een bekende vrijheidstrijder uit 1809.

Bij de Tinnenbachbrücke ligt het kapucijner klooster, dat een kerkschat bezit in de daarbij behorende Loretokapel,
veel misgewaden, monstransen en schilderijen van Spaanse herkomst.
Deze schilderijencollectie was een geschenk van de Oostenrijkse aardshertogin Maria Anna,
later Spaanse koningin geworden aan haar biechtvader in 1699.
De Apostelkerk uit 1478 herbergt mooie houtsnijwerken, die uit andere kerken uit de omgeving hierheen
verplaatst werden; voornamelijk laat-gotisch werk.
Het oude kerkhof is wel totaal verwaarloosd.

In Klausen is er nog plaats voor oude ambachten. Daar staat deze winkel wel model voor.

Wij vatten op een snikhete zomerdag in 1998 de klim naar het klooster Säben aan.
Eerst gingen we voorbij de burcht Branzoll, het pad was steil en lastig door de brandende julizon.

Weinigen hadden de moed om zich bij deze temperaturen naar het klooster te begeven.

Op de zonnehelling van de kloosterrots staan riante druivenranken.
Het Eisacktal is het begin van de Zuidtiroolse wijnstreek.

Eenmaal boven is het toch genieten, en de inspanning waard.

Het klooster is niet te bezichtigen, wel te bezichtigen is de Heiligkreuzkirche,
met fraaie perspectivisch-illusionistische fresco's uit 1679 van een Italiaanse schilder.

Er zijn ook prachtige plafondschilderingen.

We daalden richting Klausen af, langs de andere kant, dewelke vooral uit bos bestaat en niet uit wijngaarden.
Links zagen we stroomopwaarts de Eisack richting Brenner, waar ze even ten westen van ontspringt.
De Eisack mondt bij Bozen uit in de Etsch.



Wil je meer info over deze streek of andere, stel dan je vraag op het ALPENFORUM
------------------------------------------------------------------------