Aan de noordwestelijke oever van het Gardameer ligt Limone sul Garda.
Het ligt in de regio Lombardije, in de provincie Brescia.
Het is slechts 26 vierkante kilometer groot.
Er woonden op 31 augustus 2005 1113 mensen.
Het ligt amper 66 meter boven de zeespiegel, terwijl de hoogste piek van het Monte Baldo-massief,
aan de overkant van het meer, tot 2218 meter de lucht in schiet.
Dat is de Cima Valdretta.

Karakteristiek voor het Gardameer zijn de boompjes met roze bloemen.
Vooral opmerkelijk vind ik, dat deze boompjes in juli bloeien, dus in de volle zomer.
Ook vooral omdat het hier, aan de oevers van het Gardameer 's zomers over het algemeen erg warm is, zeg maar heet.

Limone is een schilderachtig plaatsje dat zeer levendig is en druk bezocht wordt.
Het is één van de mooiste plekjes aan het Gardameer.

Het smalle noordeinde van Italië's grootste meer is heel onherbergzaam.

Limone ligt gebouwd tegen de rotsen die hier steil uit het meer komen.
De drukke verkeersweg loopt om het plaatsje heen.

De smalle straatjes zijn heel gezellig en, o zo, typisch Italiaans.

De kleurrijke kraampjes geven een heerlijke vakantiesfeer.

Het slenteren door de straatjes maken het vakantiegevoel totaal, en doordat ze zo smal zijn,
bieden ze beschutting tegen de hitte die er meestal tijdens de zomer heerst.

Limone dankt zijn naam aan de citroencultuur.
Deze zure citrusvruchten werden hier vroeger volop gekweekt,
maar door vooral de concurrentie met Noord-Afrika is men gestopt met deze kweek.
Hier en daar zie je wel nog eens een boompje staan.
Getuige van deze periode zijn de terrasvormige tuinen.
Vroeger werden er ook veel mandarijnen en sinaasappelen verbouwd,
ook daar is men echter zo goed als mee gestopt.
Wat er wel nog teelt zijn olijven.

 

Ook de eerder bescheiden bootjes aan de oever, herinneren ons eraan dat we wel degelijk aan een meer zijn.

Hier heerst een veel gemoedelijker sfeer dan op de Promenade des Anglais in Cannes.

Vele huizen en laagbouw-appartementen zijn weelderig opgesmukt met heel veel bloemen.
Misschien wat minder ordelijk, maar net dat heeft dan ook weer zijn charme.

Tussen de overvloedige bloemenpracht kan men hier onze Rutger ontdekken.

Het kerkje San Rocco werd in het midden van de zestiende eeuw gebouwd.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kapel zwaar beschadigd en later weer hersteld.
Zowel op 16 augustus, naar aanleiding van de Heilige Rocco, als ook bij het Rozenkransgebed in mei
wordt hier nog de Heilige Mis opgedragen.

De kerk is getooid met een vijftal barokke, marmeren altaren en schilderingen van de hand van Celisti (1637-1712).

Hoewel het die dag wat bewolkt was, gaven ook de typisch zuiderse dakpannetjes het mediterrane karakter weer.

Rondom het haventje zijn talrijke hotelletjes en restaurants,
waar de toeristen 's avonds op de terrasjes vlakbij het water kunnen genieten.
Als het tenminste niet onweert, want aan het Gardameer kan het er tijdens de zomer
heel vaak 's avonds nogal eens losbarsten.
En dan gaan tafeltjes, stoelen en alles wat niet echt vastzit steevast de lucht in.

Soms is het wel ietwat lachwekkend wat men hier een strand durft noemen.
Het lijkt dan ook dat de man en de vrouw op de foto naar dat strand aan het zoeken zijn.

De bloemenperkjes van de gemeente zijn tot in de puntjes verzorgd.

Ook de dadels, vijgen en tientallen andere gedroogde vruchten mogen in Zuid-Europa niet ontbreken.

De grotere, witte passagiersboten varen over en weer op het prachtige meer.

Af en toe zijn de strandstroken wel ruim en wordt er gebaad zoals aan de Côte d'Azur.
Voor wie even een zuiderse sfeer wil combineren met bergen is Limone sul Garda een ideale uitstap.