De Marmolada

De Marmolada bevindt zich in het noorden van de Italiaanse provincie Belluno.

Wij bezochten eind juli 1996 de Marmolada. Eerst reden we tot op de Fedaiapas,
waar men van bij het Lago di Fedaia een prachtig zicht heeft op de Dolomietenreus.

We namen echter de zweefbaan vanuit Malga Ciapela, naar de gletsjer.
De zomerski bereikt men enkel met die zweefbaan, de zweefbaan vanaf de Fedaiapas gaat minder hoog,
tot vlak aan de voet van de gletsjer.

Aan het eerste tussenstation is er een typische Mariakapel.

Deze zweefbaan brengt je maar liefst op 3264 meter.

Je kan vanaf het eindstation bijna tot op de hoogste Dolomietentop wandelen.

Toen wij er waren was de sneeuw nog mals, het had er enkele dagen voordien nog wat gesneeuwd.

Vanop de gletsjer heb je ook een mooi zicht  op het Lago di Fedaia.

Daar lonkte hij dan, de 3342 meter hoge Punta Penia.


Heel erg helder was het niet, dus de Oostenrijkse Alpengroepen waren niet te zien, langs de ene kant zagen we zelfs niets,
vanwege de dichte bewolking.
Wel heel duidelijk te zien waren rechts de Plattkofel (2955 meter) en links de Langkofel (3181 meter).

Ook de Monte Cristallo (3221 meter) piepte tussen de wolken.

Bij het tweede tussenstation, op 2950 meter hoogte, is er een museum gevestigd,
over de rol van de bergen in de Eerste Wereldoorlog, die hier tussen 1915 en 1918 woedde.

Nog wat extra informatie over deze schitterende berg...
Er is geen Dolomietenmassief dat zo sterk vergletsjerd is als de Marmolada.
Het toppunt van het massief, de Punta Penia (3342 meter) is ook het hoogste punt van de Dolomieten.
De Punta Penia (alleen voorbehouden aan zeer goede bergbeklimmers) is het gemakkelijkst te bereiken
vanaf het bergstation (Riffugio Punta Rocca) van de zweefbaan vanuit Malga Ciapela.
Op de top heeft u een zeer wijds uitzicht over de Dolomieten met daarachter (bij heel helder weer),
van west naar noordoost de gletsjers van de Adamello, Ortlergroep, Oetztaler Alpen, Stubaier en Zillertaler Alpen,
Vedrette di Ries, Venediger- en Glocknergruppe.
Aan de zuidkant heeft de Marmolada hoge, kale steile wanden.
Naar het noorden loopt het gebergte niet zo steil af en zijn de kale toppen met gletsjerijs
en eeuwige sneeuw bedekt tot vlak boven de Fedaiapas.
Hoewel we bij eeuwige sneeuw stilaan vragen kunnen beginnen stellen,
ook de Marmolada-gletsjer smelt af : de zomer van 2003 was moordend voor de gletsjers.
Aan de noordkant steken tussen de gletsjers heel eenzaam twee kale rotstoppen zonder ijs en sneeuw  hun koppen omhoog:
de Sasso delle Undici (2792 meter) en de Sasso delle Dodici (ook wel Sasso de Mez genoemd; 2742 meter).
De mooi gevormde noordwand boven de gletsjer heeft drie toppen, namelijk de eerder genoemde Punta Penia,
ook wel Marmolada genoemd (3342 meter), de Punta di Rocca (3259 meter), een ideale skitop waarvan drie mooie afdalingen zijn te maken,
en de Monte Serauta (3218 meter).
Bij de Riffugio Serauta is er een zomerskischool.
In het noordwesten van het gebergte loopt de nauwe ''Marmolada Scharte'' tussen de Gran Vernel (3198 meter) en
de Piccolo Vernel (3095 meter) door en voert verder langs de Roda di Mulon en de Punta Cornate (3036 meter).
De beklimming van de Marmolada aan de zuidzijde vormde al vroeg een grote uitdaging voor bergbeklimmers.
Menig klimmer kwam bij deze pogingen om.
In de gebergten rondom het hoogste gedeelte van dit massief zijn echter volop wandelingen en tochten te maken,
daar er vele berghutten over de Marmolada verspreid liggen.
U kunt moeiteloos de Marmoladakam bestijgen met de aanwezige zweefbaan vanaf de Malga Ciapela aan de Fedaiapas.
De Punta di Rocca (3259 meter) werd in 1860 door John Ball voor het eerst succesvol beklommen.
De hoogste top, de Punta Penia (3342 meter) werd in 1864 door Paul Grohmann voor het eerst met succes beklommen.


Wil je meer info over deze streek of andere, stel dan je vraag op het ALPENFORUM
------------------------------------------------------------------------