Obersulzbachtal1

Obersulzbachtal - Salzburgerland (Deel 1)

Na de inloopwandeling en de Almabtrieb van gisteren, is het vandaag tijd voor een grote dagwandeling.

Geïnformeerd door andere Alpenfreaks op het forum besluiten we om het Obersulzbachtal te verkennen.
Het weer is super en we hebben er veel zin in.

Na 20 minuten rijden, staan we aan de ingang van het Obersulzbachtal. We hebben ons laten vertellen dat er een taxi bestaat die je het dal invoert.
In Neukirchen vinden we echter geen taxibedrijf en het bureau van toerisme is ook gesloten. We besluiten om dan maar zelf het dal in te rijden.
Voorbij Sulzau, aan het gasthaus Siggen steken we de beek over en rijden verder tot aan de parkeerplaats Hopffeldboden.
We stappen uit en zien een raar voertuig uit het bos komen. Op het voertuig staat TAXI geschreven, dus misschien hebben we wel geluk.
En ja hoor, de vriendelijke bestuurder komt enkele personen ophalen en vertelt ons dat hij hier om 10u terug is en dat er nog net twee personen bij kunnen.

De man houdt woord en om 10u 05 zitten we in de taxi. Ik heb zelfs het geluk om voorin plaats te mogen nemen.
Onderweg heb ik een interessant gesprek over de streek en dergelijke. Hij zegt ook dat je heldere dagen zoals vandaag nooit in de zomermaanden krijgt.
Ondertussen kom ik ook te weten dat we in een Pinzgauer zitten, een voertuig dat de Oostenrijkers ontwikkeld hebben voor het leger.
Het kan hellingen van 80% op. Dankzij de hoog gelegen uitlaat en luchtinlaat, en de afgesloten differentiëlen kan hij door water van 70 cm diepte rijden.

De taxi brengt ons tot diep in het dal, tot aan de Materialseillift (1929m) die de Kürsinger Hütte bedient.
We betalen, voor de enkele rit, 23 euro voor twee personen.

Doordat de Kürsinger Hütte gesloten is, krijgen we de raad om de Gletscherlehrweg te doen.

De diverse wandelwegen staan, zoals overal in Oostenrijk, heel goed aangegeven.
De opvallende berg op de achtergrond is de Großer Geiger.

Drie man gaan ons voor.

Het lijkt wel alsof we in een krater lopen, maar eigenlijk is het gewoon de morene van een oude gletsjer.

Woest en mooi.

De zon hangt nog heel laag, wat heel gewoon is voor begin oktober.

Ondertussen ben ik de drie man voorbijgelopen en begint het echte klimwerk.

De Obersulzbach schuurt zich een weg in de rotsen.

330 hoogtemeters verder staan we plots oog in oog met de Großvenediger en zijn kroost.

Steenmannetjes tonen ons de weg naar dit natuurjuweel.

Wow zijn de enige woorden die ik kan uitbrengen.

De tong van de Obersulzbachkees mondt uit in een bergmeertje.

Ik kijk terug op een deel van de afgelegde weg, waarbij je niet zou denken dat dit laatste stukje zo'n 250 meter hoger ligt.

De Obersulzbachkees wordt, net als vele andere gletsjers, bedreigd door de klimaatsverandering en de toenemende temperatuurstijging. Grote delen zijn al afgebrokkeld en gesmolten. In de afgelopen 150 jaar is de gletsjer 3 kilometer korter geworden.