De natuur is hier echt nog ongerept.....

 

 

.....prachtig gewoon.

 

 

We zijn hier vrijwel alleen......

 

 

...... of houden de rotsen ons in het oog?

 

 

De wandeling is heel afwisselend, gaande van bossen over grote open weilanden.

 

 

Hier en daar zie je hoog boven de bergen een gletsjer liggen.

 

 

 

 

Helaas houden de gletsjers zich schuil in de wolken.

 

 

In het dal schijnt gelukkig de zon volop.

 

 

De rivier de Kander kruist constant ons pad.

 

 

Zelfs de rotsen lijken stromende bewegingen te maken.

 

 

 

 

Oude boerderijen staan er als museumstukjes bij.

 

 

Na anderhalf uur stappen bereiken we Hotel Waldhaus, waar we een warm middagmaal nuttigen.
Wie wenst niet af en toe op een plek te zijn waar de tijd zijn sporen niet heeft nagelaten en alles bij het oude is gebleven, zoals hier?
De kaarsverlichting bij het diner is geen schone schijn, maar echt: het gemoedelijk berghotel doet het nog zonder aansluiting op het stroomnet.
In het warme licht van kaarsen en petroleumlampen genieten van een raclette van het haardvuur, de voedzame rösti, een heerlijke fondue.
Het is een waar paradijs voor mensen met een nostalgische inslag, en iedereen die iets bijzonders op waarde weet te schatten.



Wij gaan voor het dagmenu dat heerlijk smaakt.

Ook het uitzicht is prachtig.

 

 

Ieder huisje beschikt hier over een verzameling koebellen.

 

 

 

 

Door het grote niveauverschil, verandert de rivier af en toe in een kolkende watermassa.

 

 

We lopen nog steeds alleen in dit stukje paradijs.

 

 

 

 

Wat is het hier mooi !

 

 

Vlakbij het wandelpad krijgen we gezelschap van een gems.

 

 

Helemaal in de verte ligt Kandersteg, ons einddoel.

 

 

Deze foto maakt duidelijk waarom je hier pas beurtelings het dal in kunt.