Lac
de Moiry
(Wallis)
Geen
wolkje aan de hemel.
Krijgen we vandaag weer een prachtige dag, ondanks de mindere
voorspellingen?
We vullen de rugzakken en besluiten om naar de Cabane de Moiry
te stappen.
Ik weet dat de hut rond deze periode reeds gesloten is, dus nemen
we ook ons lunchpakket mee.
We
rijden naar Grimentz, waar we de weg nemen naar het Lac de Moiry.
De machtige sneeuwtoppen tronen boven de stuwdam uit.
Gedurende
de rit komen we geen enkele wagen tegen, wat het dus heerlijk
rijden maakt.
Achter ons, is het een stuk meer bewolkt, en het blijkt onze richting
uit te komen.
Vlak voor de stuw rijden we nog een smalle tunnel door en eens
boven krijgen we een mooi panorama te zien.
Ondertussen komen van over de Gemmipas dikke wolken onze richting
uit.
Het
is de bedoeling om naar het einde van het stuwmeer te rijden,
om van daaruit de wandeling naar de hut aan te vangen.
Halverwege de rit maken we rechtsomkeer, want de baan is één
ijspiste.
Het kan zeker nog twee uren duren voor dit stukje weg gaat dooien,
dus kunnen we beter onze plannen wijzigen.
We
rijden terug naar de stuw, laten er de wagen achter en gaan dan
te voet naar de hut.
We
nemen de oostelijke oever, waar we eerst wat hoogtemeters maken
alvorens het pad naast het meer te bereiken.
In
de verte lonken de dikke pakken ijs en sneeuw.
De
temperaturen vallen nog mee, al ligt het Lac de Moiry op 2250
meter hoogte.
Ondertussen
verdwijnt de zon helemaal en beginnen we ons vragen te stellen
of het wel verstandig is om nog door te lopen naar de berghut.
Bloemen
in de zomer zijn mooi, maar zo hebben de herfstkleuren ook heel
wat te bieden.
Zitten
we hier in Zwitserland of ergens in Schotland?
De
beekjes kronkelen zich door het dorre gras.
Het
landschap wordt steeds woester.
We
nemen een stuk van de Hohe-rundweg en krijgen zo een mooi overzicht
op het einde van de Val de Moiry.
Dit
is voor mij science fiction.
Het
lijkt wel of in de verte, de Wildstrubel opgezogen wordt in de
hemel.
Links
boven ligt de Cabane de Moiry, maar de bevroren ondergrond maakt
het onmogelijk om deze, met onze uitrusting te bereiken.
Het zou trouwens niet verstandig zijn om zich in deze weersomstandigheden
op glad ijs te wagen.
Nog meer Star Trek decors.
Doordat er we er bijna alleen zijn, is de intense natuurbeleving
des te groter.
Ik geef nog snel een knipoogje naar de hut, met de belofte om
hier terug te komen.
Om
terug te keren lopen we via de andere oever, wat weer heel andere
zichten oplevert.
Zelfs
zonder zon behoudt dit meer zijn turquoise kleur......
...wat
heel fotogeniek is, al is het als achtergrond voor je opname.
Ondertussen
komen we aan de plek waar we deze ochtend met de wagen niet doorkonden.
De bevroren watertjes lijken wel een orgel te vormen.
Na
drie uren wandelen zijn we terug aan ons startpunt.
Wat
een verschil met drie uren geleden, toch heeft ook dit weer zijn
charmes.
We hebben een heel mooie wandeling gemaakt en het is ook nog droog
gebleven.
Wil je meer info over deze streek of andere,
stel dan je vraag op het
ALPENFORUM
------------------------------------------------------------------------
|